ÜYE GİRİŞİ ÜYE OLMAK İÇİN ALTTAKİ LİNK İ TIKLA

DERİNKUYU


Derinkuyu Beldeleri: Suvermez, Yazıhüyük
Derinkuyu Köyleri: çakıllı, Doğala, Güneyce, Kuyulutatlar, özlüce, Til köyü
Derinkuyu Yeraltı Şehri


DERİNKUYU İLÇE TARİH
Tarih:
İlçemiz çok eski tarihe sahiptir. öyle ki ilçemizde ilk yaşam belirtilerinin tarihi kesin olarak bilinmemektedir. Ancak bilinen en eski tarih ASUR kolonilerine uzanmaktadır. M.ö 3000 yıllarında ASURLULAR ilçemizde yaşayan en eski yerlilerdir. ASURLULAR döneminde ilçenin adı MELAGOBİA, MELAGOBİ veya MELAGüBü olarak bilinmektedir.

 İlçe içerisinde ilk yerleşik hayata geçenler ise Bizanslıların Anadoluyu fethinden sonra başlamıştır. Bu tarihten sonra Kapadokya bölgesine yerleşen Bizanslılar Derinkuyuda da ilk yerleşik hayatı başlatmışlardır.


Türklerin Gelişi: İlçemize Türkler 1071 Malazgirt savaşından sonra gelmişlerdir. Alparslan komutasındaki Selçuklu ordusunun Anadolulun kapılarını Türklere açmasından sonra Derinkuyuya da Türkler yerleşmeye başlamışlardır. Uzunca bir süre Hıristiyan ve Müslüman toplumlar Derinkuyu içerisinde barış ve huzur içerisinde yaşamışlardır.


Derinkuyu, Nevşehir ilinin bir ilçesidir. 1920 yılında bucak, 1930 yılında kasaba, 1 Nisan 1960 tarihinde ilçe olmuştur. İki beldesi, altı köyü vardır. Toplam dört mahalle bulunmaktadır. Etiler döneminde zor geçim anlamına gelen Melagobia (Malakopi) adı verilen Derinkuyu ilçesinin tarihi çok eskilere dayanır. İlçede çok sayıda yeraltı şehri ve kilise mevcuttur. Nevşehir- Niğde karayolu üzerinde, Nevşehire 28 kilometre uzaklıktadır.


Nevşehir-Niğde karayolu üzerinde eski adı Melegobia olan Derinkuyu Nevşehire 28 km. uzaklıktadır. Akarsuyu ve gölü bulunmayan ilçenin içme suyu 60-70 m. derinlikteki kuyulardan temin etmesinden dolayı Derinkuyu olarak adlandırılmıştır. İlçede 85 m. derinliğinde bir yeraltı şehri bulunmaktadır. 


Bu yeraltı şehri, bir yeraltı şehrinde bulunan tüm özelliklere sahiptir. Kent yerleşiminin yüzde 75 oranına yakın bir bölümünün yeraltı kentlerinden oluştuğu Derinkuyu ilçesi, 2 beldesi ve 6 köyü ile birlikte yılda yaklaşık 450 bin ton dolayındaki üretimi ile Türkiye in ihtiyaç duyduğu patatesin 1/10luk bölümünü tek başına karşılayabilmektedir.


DERİNKUYU İLÇE NÜFUS
Nüfus
2010 Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemine göre Nevşehir Nüfus bilgileri
İl/İlçe
2007
2008
2009
2010


Yıllık nüfus artış hızı
Yıllık nüfus artış hızı
2010 (%0)
2009 (%0)
Nevşehir
280.058
281.699
284.025
282.337
-5,9
8,2


Merkez
113.192
114.691
117.327
117.890
4,8
23


Acıgöl
21.846
21.475
21.450
20.865
-27,3
-1,2


Avanos
35.120
35.230
35.832
35.145
-19,2
17,1

Derinkuyu
21.880
22.118
22.179
22.114
-2,9
2,8


Gülşehir
26.051
25.654
25.269
24.503
-30,3
-15


Hacıbektaş
12.205
12.532
12.413
11.929
-39
-9,5


Kozaklı
16.364
16.090
15.726
15.519
-13,2
-22,6
ürgüp
33.400
33.909
33.829
34.372
16,1
-2,4
Derinkuyu ilçe Merkez nüfusu, 28.01.2010 tarihi itibariyle: 10.679
2009da Merkez Nüfusu; 10.538, 2007de 10.211, 2000de 11.092, 1990de 8.580
DERİNKUYU İLÇE COĞRAFYA
Coğrafi yapı:
 Nevşehir ilinin güneyinde yer alan Derinkuyu ilçesinin güneyinde Niğde; doğusunda Kayseri, Yeşilhisar; kuzeydoğusunda ürgüp; kuzeybatısında Acıgöl; kuzeyinde Nevşehir; batısında Aksaray ili bulunmaktadır.


· Niğde-Nevşehir karayolu üzerinde bulunan İlçe Nevşehire 30 km, Niğdeye 50 km, Kayseriye 110 km, Aksaray a 80 km uzaklıkta ve bu illerin tümüne ilçenin direk karayolu bağlantısı bulunmaktadır.
· İlçenin yüzölçümü 445 km², rakımı 1.355 metredir.


· İlçe; Erciyes, Hasan Dağı ve Melendiz Dağları arasında volkanik çanak şeklinde bulunan Misli ovasının içinde yer alır. Toprak kumlu olup, volkanik faaliyetlerin sona ermesi, yağmur ve rüzgar ile erozyon etkisi oldukça kuvvetlidir. Arazi genellikle düz olup, ormanlık alan bulunmamaktadır.


· Akarsu ve gölü olmayan ilçede geniş yer altı su kaynakları mevcuttur.
DERİNKUYU İLÇE BİTKİ ÖRTÜTÜSÜ
· Bitki örtüsü,
 ilkbahar yağışları ile yeşeren yaz ortalarında kuruyan, cılız otlardan oluşan bozkırdır (step).
DERİNKUYU İLÇE İDARE
İdari Durum:
 1927 yılına kadar köy olan Derinkuyu, 1927 yılında nahiye olmuş ve 1960 yılında Nevşehir iline bağlı bir ilçe olmuştur. Derinkuyu 4. sınıf ilçedir. İlçeye bağlı 2 kasaba ve 6 köy bulunmaktadır. Bunlar Yazıhöyük ve Suvermez kasabaları, çakıllı, Doğala, Güneyce, Kuyulutatlar, özlüce ve Til köyleridir.
İlçede merkez, Suvermez ve Yazıhöyük olmak üzere 3 Belediye teşkilatı, merkezde 4 ve kasabalarda 2şer olmak üzere 8 mahalle muhtarlığı mevcuttur. Suvermez de 1989 yılında, Yazıhöyük de 1995 yılında Belediye teşkilatı kurulmuştur.
Mahalleleri: İlçenin dört mahallesi vardır bunlar;
DERİNKUYU İLÇE MAHALLELERİ
l- Baş mahallesi
2- Bayramlı mahallesi
3- Cumhuriyet Mahallesi
4- Demirci Mahallesi
Baş mahalle: Bu mahalle adını kanaatimizce Baş mahallede bulunan Baş Melekler Kilisesi (Şimdiki Merkez Camii -kiliseden çevrilme) in Baş isminden almış olduğu düşünülebilir.
Bayramlı Mahallesi: Sülale olarak Bayramlı sülalesinin çokluğundan dolayı Bayramlı mahallesi dendiği rivayet ediliyor.
Rumlarla Türklerin bir arada yaşadığı sıralarda Rum ve Türkleri birer muhtar temsil ediyordu Türklerin ilk muhtan Emir Süleymandır (1800 lü yılların başlarında)
Cumhuriyet ve Demirci Mahalleleri ihdas edilmeden önce Apallı ve Donsuzlar olarak halk dilinde söylenen yer adları mevcuttu.
Apallı: Anibalın kısaltması olan Apallı; Bir Rum keşişin adından ileri gelmektedir.
Donsuzlar : Mahalle halkının fakirliğinden dolayı bu adı almıştır.
Tarihçe: Tarihi kesin olarak bilinmemekle beraber, ilçenin eski bir yerleşim birimi olduğu, tarihinin M.ö. 3000 yıllarına kadar ulaştığı sanılmaktadır. İlçenin eski adı, Malakopi, Melegobi ya da Melegobia dır. Derinkuyu un ilk yerlileri Asur kolonilerine kadar uzanır. İz bırakanlar (dışarıda toprak altında) Romalılar, İlçe içerisinde ise Bizanslılar dır. Tarih boyunca bu toplum dışarıdan gelenlerle kaynaşmış, ad ve din değiştirerek Kapadokya adını almıştır.
Türkler 1071 Malazgirt Savaşı dan sonra gelmeye başlamışlar, ilçenin doğusundaki çekme, Kızılören, Şemşili, Bölören, Topaleyüp ve Melizlik yaylalarına yerleşerek hayvancılıkla geçimlerini sağlamaya çalışmışlardır. 1830lu yıllarda Derinkuyu da yeryüzünde konut olmadığı yaşlılarca söylenmektedir. 


Bugünkü adı olan Derinkuyu halkın içme suyunu 60-70 metre derinliğindeki kuyulardan temin etmesinden dolayı verilmiştir. Kapadokya ın 36 yeraltı şehrinin en büyük yeraltı şehri olan Derinkuyu yer altı şehri 1967 yılında turizme açılmış olup, 8 katlıdır.


DERİNKUYU İLÇE EKONOMİ
Ekonomik Durum:
DERİNKUYU İLÇE TARIM
 İlçenin ekonomik durumu tarıma dayalıdır. 4083 sayılı yasaya göre sulu tarım arazisi bulunmamakta olup, çiftçilerimiz kendi imkanlarıyla yer altı suları vasıtasıyla büyük ovalarda sulu tarım yapmaktadır. 
DERİNKUYU TARIM RESMİ
Tarla ürünleri ilçenin tarımsal üretiminin tamamına yakın kısmını oluşturmaktadır.Tarla ürünlerinde ekiliş bakımından buğday, ekonomik açıdan ise patates 1.sırada yer almaktadır. Yıllık patates ekim alanı 9.900 ha. üretimi ise 346.500 tondur.


DERİNKUYU İLÇE HAYVANCILIK
Hayvan Varlığı:
SIĞIR 4.200, 200 Yerli 3.315 Melez 685 Kültür, KOYUN 9.200, TAVUK 31.000, HİNDİ 1.300, BİNEK HAYVANI 72
-İlçede 7 adet sulama kooperatifi vardır.
-İlçe genelinde 1.500 traktör, 450 minibüs, 400 kamyon, 550 taksi, 900 motosiklet
-İlçede İş Bankası ve Ziraat Bankası olmak üzere iki banka şubesi vardır.
-İlçede vergi mükellefi sayısı 676dır bunun 35i kurumlar vergisi, 412si gelir vergisi, 229 u götürü usul mükelleftir. 2001 yılı için toplam tahakkuk eden vergi geliri 830 milyar TL. olup, tahsilat 720 milyar TLdir. Tahsilat oranı %86 dır.
DERİNKUYU İLÇE EĞİTİM
Eğitim
İlçede toplam 4 lise, 16 İlköğretim Okulu bulunmaktadır.
1- Derinkuyu Anadolu Lisesi
2- Derinkuyu Mehmet Ekmekçi Lisesi
3- Hakkı Atamulu çok Programlı Lisesi
Bölümleri:
· Bilişim Teknolojileri Bölümü
· Elektrik ve Elektronik Teknolojileri
· çocuk Gelişimi ve Eğitimi
· Muhasebe ve Finansman Alanı
· Giyim Alanı
4- İmam Hatip Lisesi
5- Halk Eğitim Merkezi
6- Derinkuyu 24 Kasım İlköğretim Okulu
7-Derinkuyu Merkez Cumhuriyet İlköğretim Okulu
8-Doğala İlköğretim Okulu
9-Fatih İlköğretim Okulu
10-Güneyce İlköğretim Okulu
11-Derinkuyu İlköğretim Okulu
12-Derinkuyu Mehmet Akif İlköğretim Okulu
13-Merkez Atatürk İlköğretim Okulu
14-Merkez Namık Kemal İlköğretim Okulu
15-çakıllı Şehit Kasım Poyraz İlköğretim Okulu
16-Kuyulutatlar Erhan Karataş İlköğretim Okulu
17-özlüce İlköğretim Okulu
18-Suvermez İlköğretim Okulu
19-Til İlköğretim Okulu
20-Yazıhöyük Gazi İlköğretim Okulu
21-Yazıhöyük İlköğretim Okulu
DERİNKUYU İLÇE ULAŞIM
Ulaşım:
 Derinkuyuya ulaşım sadece kara yoluyla sağlanabilmektedir. İlçemizin Nevşehirden farklı 3 ile daha sınırı bulunduğundan karayolu ulaşımı gelişmiştir. İlçemize sınırı bulunan iller Aksaray, Niğde ve Kayseridir.
Aksaraydan Derinkuyuya ulaşım: Ağaçlı dinlenme tesislerinin yanından Nevşehir istikametine dönülür. Yaklaşık 1 km ilerledikten sonra Devlet hastanesi yönüne sapılır ve bu yol takip edilir. 2 km ileride bulunan Alfemo mobilya mağazasından sola dönülür. Bu yol direk olarak Gülağaç, Suvermez, Derinkuyu yoludur. Toplam mesafe 70 km
Niğdeden Derinkuyuya ulaşım: Niğde Merkezden Kayseri istikametine doğru 15 km ilerlenir. Işıklara gelindiğinde sola dönlülür ve tren raylarından geçilir. Yaklaşık 30 - 33 km sonra Derinkuyu ya varılır. Toplam mesafe 48 km.
Kayseriden Derinkuyuya ulaşım: Yeşilhisar yolu takip edilir. Yeşilhisara gelindikten sonra Soğanlı köyü yoluna girilir ve direk gelinir. Yaklaşık mesafe 80 km.
Konaklama: İlçemizde otelcilik ve konaklama tesisleri yok denilecek kadar azdır. Daha önceleri ilçenin en büyük oteli konumunda olan Melagobia otel geçtiğimiz yıllarda bakım evine çevrilmiştir. Bu sebeple Derinkuyuda çarşı merkezinde bulunan küçük bir otel vardır.


Bölgenin önemli yerleşimlerinden biri olan Derinkuyu’nun Ortaçağ’daki adı Malakopia’dır (Türkçede ise ‘Melegübü’ veya ‘Melegöbü’). Aksaray’dan (Koloneia) Kayseri’ye (Kaisereia) giden Bizans yolu üzerinde bulunan yerleşimde Bizans döneminden kalma yer altı şehirleri bulunmaktadır (6). Derinkuyu, içinde 19. yüzyıla ait anıtsal iki kilise bulundurması açısından diğer yerleşimlere gore bir farklılık yansıtmaktadır. Kiliselerden büyük olanı Belediye tarafından ‘bakımı’ yapılarak müze, diğeri ise cami olarak kullanılmaktadır. Aziz Theodoros Trion Kilisesi’nin özgün kitabesi naosa girişi sağlayan batı cephedeki kapının üzerindedir (7). Yunanca yazıtta şunlar yazmaktadır: “Agios Thedoros Trion’un bu çok kutsal kilisesi, İmparator Sultan Abdülmecid Han zamanında, onun yüksek iradesi ile, Aziz İkonion (metropoliti) Neofitos Efendi’nin teşviki ile ve burada (Malakopi) mahalinde ikamet eden Hırıstiyanların bağışları ile, Haldiaslı baş mimar Kiriako Papadopoulos Efendi’nin zahmetleriyle inşa edilmiştir. Agios Theodoros’a ithaf edilmiş ve kutsanarak açılmıştır. Ki onun (Agios Theodoros) vasıtalarıyla Allah bu memleketi bütün tehlikelerden korusun. Amin. Sene 1858 Mayıs 15.”
Nevşehir özlüce Köyü Kutsal Havariler Kilisesi: İlçemize bağlı özlüce’nin Ortaçağ’daki ismi Zeila (Zhila, Zhla)’dır, daha sonraları ise Zile, Sile veya Djuvarzile’dir. Yerleşimin kuruluşu İö 1. yüzyıla kadar inmekte, Erken Bizans döneminde şehirde iskan olduğu bilinmektedir (Hild ve Restle, 1981, 307). Yerleşimin merkezinde, günümüzde cami olarak kullanılan kilisenin batı giriş kapısı üzerindeki kitabede şunlar okunmaktadır: “çok ünlü havarilerin bu çok mukaddes ve güzel mabedi Yüce Allahın ebedi hamd amacı ile Sultan Mecid’in padişahlığı zamanında ve bu yörede başrahip olan Konya (metropoliti) Neofitos zamanında inşa edildi. Burada bulunan İsasever ortodoks Hırıistiyanlarca cesur bağış ve büyük mücadelelerle. İsaYılı 1849 Mart 16.” Kutsal Havariler’e ithaf edilen kilise, Kappadokia bölgesinde bir başka örneğini bulamadığımız haç planının yanısıra, Eski Ahit’ten alınmış duvar resimleri yanısıra, bundan da önemli olan üzeri kabartma yazıtlı ahşap liturjik malzeme ile öne çıkmaktadır. Günümüzde kilisenin diokonikonunda bulunan ahşap malzemeye, Türkiye’nin başka hiç bir kilisesi veya müzesinde rastlanmaz. özgün durumunda, kilisenin ikonostasis veya bir diğer liturjik ögesine ait olduğunu düşündüğümüz ahşap malzeme üzerindeki 1860 tarihi, kilisenin açılışından 11 yıl sonraki bir bağışı kanıtlamaktadır


Türkiye’nin ilk heykeltıraşlarından Hakkı Atamulu Melagübü yani Derinkuyu ilçesinde 1912 yılında doğdu. Bursa ve İstanbul’da okudu. Güzel Sanatlar Akademisini(Mimar Sinan Güzel Sanatlar üniversitesi) 1938 yılında bitirdi. II. Dünya savaşı başlayıncaya kadar Almanyada heykel sanatçılarının atölyelerinde Frankfurt ve Berlinde Garbo ve Arno Brekkein yanında mesleğini ilerletti. Türkiyeye döndükten sonra tek başına ve başka bir heykeltıraşla birlikte bir çok şehrimize anıtlar yaptı. Malatyada Atatürk ve İnönü heykelini İstanbul üniversitesindeki gençlik anıtını, Nevşehir’de Damat İbrahim Paşa ve Atatürk anıtlarını tamamladı. Samsundaki İlkadım anıtını, Erzurumdaki Atatürk heykeli, Kongre anıtı da onun eseridir. 1960 yılında kendi kasabasına yerleşti. Belediye başkanı seçildi. 27 Mayıs 1960 an, Belediye Başkanı olmadan önce kalabalık bir hemşeri grubuyla Ankaraya gitti. Derinkuyu un ilçe olmasını sağladı. Derinkuyu’yu anıtlarla süslü bayındır bir kent yapmak için çok uğraştı. Derinkuyuda kurduğu kültür sitesine Türkiye in en yüksek Atatürk anıtını yaptı. Bu sitede güzel park, gezinti yerleri, yüzme havuzu, irili ufaklı bir çok heykel, gazinolar, açık hava tiyatrosu yer almaktadır. Ayrıca Bu sitenin içine yaptığı caminin üçgen bir minaresi vardır. Bir kısım kişiler şeytan minaresi dedikleri için cami hizmete açılmamıştır. İki kez Derinkuyu belediye başkanlığı yapan Hakki Atamulu, Nevşehir’in Derinkuyu ilçesinde yakını Halis Atamulu ile kaldığı evinde, \yaşlılığa bağlı solunum yetmezliğinden\ 17 Temmuz 2006 tarihinde vefat etmiştir.
Derinkuyu yeraltı şehri Nevşehir-Niğde kara yolu üzerinde, Nevşehir’e bağlı, antik adı Melogobia olan Derinkuyu İlçesinde yer almaktadır. Nevşehir’e 29 km, Niğde’ye 50 km. mesafede bulunan yeraltı şehri 1963 yılında tesadüfen bulunmuş, 1965 yılında ziyarete açılmıştır. Bütün yeraltı şehirlerinde olduğu gibi Derinkuyu yeraltı şehri için de kesin bir tarih verilemezken Protohitit, Hitit, Roma ve Bizans dönemlerinde kullanıldığı belirtilmektedir. Derinkuyu yeraltı şehrinin gezilemeyen bölümlerindeki bir mekânda açığa çıkarılan Roma dönemine ait mermer kartal heykeli Derinkuyu’daki Roma dönemi yerleşiminin somut bir verisi olarak değerlendirilmiştir. Bununla birlikte kilise ve misyoner okulu ise Bizans döneminin özelliklerini taşımaktadır. Günümüzde gezilebilen alanı 2500 m² olan Derinkuyu yeraltı şehri, temizlenememiş alanları ile birlikte, toplam 4 km² lik bir alanı kaplamaktadır. Derinkuyu yeraltı şehrinin toplan kat sayısı tam olarak bilinmemektedir. Günümüzde yeraltı şehrinin 8 katı temizlenmiştir.
Derinkuyu yeraltı şehrinin derinliği tam olarak belirlenememiştir. Girişin hemen yanında bulunan havalandırma bacasına göre derinlik 40.00 m. dir. Yedinci katta bulunan ve yeryüzüyle bağlantısı olmayan su kuyusu dikkate alındığında derinlik yaklaşık 85.00 m. ye ulaşmaktadır. Yeraltı şehrinde derinliği 70.00 m. – 85.00 m. arasında değişen 52 su kuyusu ve havalandırma bacası bulunmaktadır. Havalandırma bacaları ve su kuyularının derinliğini belirleyen etken bu birimlerin bulunduğu kat ve bu katın yeryüzüne olan yakınlığı veya uzaklığıdır. Kaynaklarda verilen bilgilere göre Derinkuyu yeraltı şehrinin derinliği, havalandırma bacaları ve su kuyularına göre, 40.00 m. ile 85. 00 m. Arasında değişmektedir. Yedinci katta bulunan su kuyusunun derinliği yaklaşık olarak 60.00 m. olarak ölçülmüştür.
Yeraltı yerleşimlerindeki kat kavramı bir apartmanın katları gibi düsünülmemelidir249. Katlar sırasıyla birbirinin üstünde olmamakla birlikte kapladıkları alan bakımından da farklılaşabilmektedir. Derinkuyu yeraltı şehrinde görülen karmaşık kat sistemi bu durumun en güzel örneğidir. Birinci kattan başlayarak ikinci ve dördüncü katı birbirine bağlayan koridor üçüncü kata ulaşmamaktadır. Yeraltı şehrinin doğusunda bulunan üçüncü kata ikinci ve besinci kattan ulaşılırken dördüncü kat birinci ve besinci katla bağlantılıdır. Yeraltı şehrinin merkezi konumundaki besinci kat üç, dört ve altıncı katın başlangıç ve bitişlerinin kesiştiği noktadadır. Kat sisteminin net olduğu bölüm besinci katın devamındaki, tünelden ibaret olan, altıncı kat, tünelin bitimindeki yedinci ve sekizinci katlardır. Katları itibariyle Derinkuyu yeraltı şehri su şekilde tasnif edilebilir;
Derinkuyu ve Kaymaklı gibi tipik bir yeraltı şehrinde giriş, yüzeyden, dikkatlice ve ustaca gizlenmiş, 5.00 m. aşağıdaki bölüme geçisin sağlandığı bir birimdir. Yer altı şehirlerinin pek çoğunun özgün girişleri bugüne kadar korunamamıştır. Derinkuyu yeraltı şehrine, günümüzde yeraltı şehrinin çıkısı olarak kullanılan, koridor seklindeki bir girişle girilmektedir. Kuzeybatıdan verilen giriş kuzeydoğudan 8 basamak, kuzeybatıdan ise 16 merdiven basamağıyla, L seklinde düzenlenen girişle, aşağı inmektedir. Ayrıca günümüzde, yeryüzüne sonradan eklendiği anlaşılan bir tünelle bağlanan, bir giriş kullanılmaktadır. 1.25 m. genişlikteki bu giriş 2.35 m. uzunluğunda olup 20 merdiven basamaklıdır. Derinkuyu yeraltı şehrine, yeraltı şehirlerinin tipik özelliklerinden biri olan, çevredeki evlerden de bağlantı sağlanmaktadır. Yeraltı şehrinin gezilemeyen bölümlerinde olan bu bağlantılardan biri Durmuş Kadir evinden sağlanmaktadır.
Derinkuyu yeraltı şehrinin birinci katında ahır, şaraphane, misyoner okulu ve vaftizhane bulunmaktadır. Birinci kat girişin de bulunduğu en üst kat olup, genel bir tarihlemeyle Protohitit dönemine kadar (M.ö.2000–1750) indirilmektedir. Bölgede bulunan yeraltı şehirleri Protohititlerden başlayıp Bizans’a kadar uzayan uzun bir süreç dahilinde günümüzdeki derinlik, genişlik ve mekan oluşumlarına kavuşmuştur. İlk yapıldıklarında muhtemelen küçük birer oda veya birkaç birimin birbirine bağlandığı mütevazı yeraltı mekânları olan ve yeraltı şehirlerinin çekirdeği denilebilecek bu bölümler esas itibariyle sadece insanların korunmak için sığındıkları birimler olmuştur. Zaman içerisinde tarihi coğrafyası değişen Kapadokya bölgesinin, hem stratejik öneminden hem de özellikle bölgede Hıristiyanlığın resmi din olarak kabulünden sonra, sık sık saldırılara uğraması; buna ilaveten geniş bir coğrafya olan bölgenin nüfusunun da artması neticesinde mevcut yeraltı birimlerinin çoğaltılması sonucunda, içerisinde uzun süre tüm insani ihtiyaçların giderilebileceği, yeraltı şehirleri meydana getirilmiştir. Uzun ve yoğun süren ama geçici olan bu dönemler boyunca insanlar yeryüzündeki yaşamları içerisinde kullandıkları tüm eşyaları, uygulamaları yer altı şehirlerinde de uygulamışlardır. Sonraki aşamalarda genişletilen yeraltı şehirlerinin giriş katlarına bu mantık doğrultusunda ahırlar oluşturulmuştur.
Kaydol: Kayıtlar (Atom)